-5-

katechetiek, stonden al die jaren onder druk. Zowel van boven, de bisschoppen, als van onderen, de jeugd. Daartussen de ouders die steeds meer inspraak kregen. In het vijfde hoofdstuk wil ik het gemeenschapsleven in bet klooster behandelen, samen met huwelijk, vriendschap, erotiek en sexualiteit. Na lang overwegen heb ik daar de volgende titel voor gevonden: "De kloosterhof ontsloten voor huwelijk, vriendschap, erotiek en seksualiteit". Die titel spreekt, met wat uitleg, voor zichzelf. De uitleg is wel nodig, want anders zou de onvermoede lezer gaan denken dat Mariaweide van een klooster is verworden tot een tuin der lusten. Zo is het niet. Wel is het zo dat Mariaweide, in 1962 geopend als een modern klooster, bij mijn komst een streng afgesloten slot had. In het hart van het klooster mochten geen vrouwen komen. Er was zelfs een biechtstoel die via een ingewikkelde trap op en een trap af vanuit de spreekkamers was te bereiken om daarin de vrouwen de biecht af te nemen. De huwelijksmoraal veranderde in de zestiger jaren en dat bracht met zich mee dat er verloofdencursussen werden gegeven. Als er in een parochie een paartje zich aandiende met het verlangen te trouwen dan werd dit verlangen via Mariaweide gekanaliseerd. Ik heb aan die cursussen meegewerkt. In het hoofdstuk "Biechthoren en pastoraal" vertel ik hoe ik met homosexuelen in kontakt kwam. Vandaar "vriendschap", al blijft die vriendschap natuurlijk niet beperkt tot homosexuelen. Ook de lessen wijsgerige antropologie die ik gaf aan de Katholieke Leergangen brachten met zich mee dat ik mij moest verdiepen in menselijke relaties, erotiek en seksualiteit. De denkstof die zowel de mensen die in pastorale kontakten bij mij kwamen, aandroegen als ook de studie om les te kunnen geven, veranderden mijn kijk op huwelijksrelaties, vriendschapsrelaties en op de erotiek en de sexualiteit die daarmee samengaan. Ik tracht in dit vijfde hoofdstuk de ruimte te vinden om die veranderende kijk en dat veranderende denken in de loop der jaren weer te geven. Ik denk dat er na deze hoofdstukken andere volgen maar dat moet al schrijvende nog uitgevonden worden. Het voorgaande beschouw ik als een inleiding en nu ga ik aan de slag. Op hoop van zegen van de lezers.

I    VAN HET ALBERTINUM NAAR MARIAWEIDE

Op 19 augustus 1963 werd heel mijn hebben en houden, verzameld in 8 jaar kloosterleven, opgeladen in een autobusje en ik naast de chauffeur vertrok naar Venlo.

Ik was 37 jaar, een opmerkelijke leeftijd voor een pater die pas een jaar was gewijd. Om dat duidelijk te maken zal ik eerst mijn levens-geschiedenis vertellen tot aan die dag. Niet te uitgebreid, maar toch wel zo dat ik ernaar kan verwijzen als dat te pas komt. In het verhaal over hoe

het mij in Venlo verging. Ik ben geboren in Baarle-Hertog, de bekende Belgische enclave in Nederland. Ik was de achtste van negen kinderen, zoon van een bakker-kruidenier. Als kind voelde ik mij Belg. Ik ging naar de Belgische bewaarschool van de zusters franciscanessen van Herentals. Daarna naar de jongensschool van de gemeente. Meester Slockers, de hoofdonderwijzer, was aan den IJzer geweest tijdens de Eerste Wereldoorlog. Op 12 mei gingen wij met de hele school naar Zondereigen, een gehucht van Baarle-Hertog, om daar de enig gesneuvelde van ons dorp te herdenken. Als er verkiezingen waren in België mocht mijn vader niet naar de stembus die op het gemeentehuis stond, tegenover ons huis. In de middagpauze van de dag dat het stemmen was in België - altijd op zondag - mocht ik wel worstenbroodjes en koffie brengen naar het stemlokaal. Dat was bestemd voor de opzieners van de stemming en daar zat ook een socialist onder die van de stad Turnhout kwam. Ik meende dat ik die godvergeten socialist wel zou kunnen onderscheiden van de katholieken en de liberalen die ook een stembusopzichter hadden. Maar dat lukte niet. Wel kwam ik er zo achter dat mijn vader en moeder Nederlanders waren en dat ik dat dus ook was. Omdat ik volgens meester Slockers goed kon leren en omdat ik, dicht bij de Belgische kerk wonend, vanaf mijn achtste jaar misdienaar was, kwam de pastoor tegen mijn vader vertellen dat er in mij misschien wel een toekomstige priester schuil ging.

Albertinum

Nijmegen

Mariaweijde

Venlo

Pater

Hubert Gulickx

†13 -08-2004

Een Dominicaan

tussen het

Bronsgroen

Eikenhout